Dream Theater ssie

prog_scibi

Jeden z nielicznych zespołów które według mne nie nagrało żadnych słabych albumów Smile

Do moich ulubionych albumów należą: The Sky Moves Sideways,
Stupid Dream,Up the Downstair

Glen Benton

Do snu, w sam raz.

Cookie13

Szanuję Stevene Wilsona za konsekwencję i artystyczną płodność, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że dość często jego muzyka świeci co prawda jaskrawym, ale jednak odbitym blaskiem. Najpierw w Porcupine Tree były ewidentne inspiracje Pink Floyd, następnie dołączyły inspiracje bardziej współczesne spod znaku Tool (np. na In Absentia), zaś np. na Raven That Refused To Sing Wilson ponownie sięga po rozwiązania i brzmienia ze złotej ery rocka progresywnego, tym razem czerpiąc garściami z dokonań King Crimson. Z jednej strony nie można odmówić jego twórczości sporej dawki muzycznej erudycji, ale z drugiej strony brakuje jej - przynajmniej moim zdaniem - jakiegoś stempla, elementu, który przydawałby jego muzyce absolutnie unikalny charakter. Ciekawostką jest natomiast, że w swojej ojczyźnie Wilson i Porcupine Tree nawet nie tyle nie mają statusu gwiazdy, co traktowani są wręcz po macoszemu przez rodzime media i słuchaczy.
Jeśli chodzi o dyskografię Porcupine Tree, za najlepsze płyty uważam In Absentia i Fear Of A Blank Planet.

whitesnake

Znam ich dosyć wybiorczo, najdokładniej wsłuchiwałem się w "Lightbulb Sun". Bardzo przyjemny prog-rock. Nawet przez ostatnich kilka dni puszczałem sobie coś jeszcze bo w tej chwili z taką muzyka jest mi bardzo po drodze.

prog_scibi

Cookie13 Tak to prawda Porcupine Tree jest pod silnym wpływem Pink Floyd ale nie mogę powiedzieć że według mnie nie jest to unikalna muzyka.
Przede wszystkim jest bardzo klimatyczna. Co sądzisz o Stupid Dream ?

Cookie13

Stupid Dream ani mnie grzeje, ani ziębi. No może troszeczkę nudzi Wink

...

prog_scibi

[link widoczny dla zalogowanych] Byłoby zajebiście w chooy Very Happy

EDIT:
super data tekstu,kurde a już myślałem Confused

Cookie13

Słucham właśnie Hand. Cannot. Erase.. Jest to droga przez mękę. Dopiero Ancestral trochę mnie ruszyło. Kurwa mać, co za czerstwy koleś z tego Wilsona! Poprzednia solowa płyta - pomimo oczywistych zapożyczeń z rocka progresywnego lat 70. - była jednak dużo bardziej udana. Najjaśniejszym punktem tej płyty paradoksalnie są solówki Govana. Paradoksalnie, bo ta płyta jest nowocześniejsza brzmieniowo od poprzedniczki, z wieloma współczesnymi brzmieniami i wtrętami. Mimo to jednak jest nudna i ciągnie się jak flaki z olejem; sporo w tej muzyce mielizn i sztucznego wydłużania kompozycji, na które tak naprawdę zabrakło chyba pomysłu.