Dream Theater ssie

Garfield

Byłem na obu krakowskich Death To All. I w 2013 i w 2015. Oba świetne, a możliwość zobaczenia w akcji na żywo ludzi, którzy stanowili o sukcesie Human, Individual Thought Patters i Symbolic - bezcenna. Chciałbym jeszcze na takiej trasie zobaczyć mr. Andy LaRoque, bo tylko jego mi brakowało. Mam nadzieję, że kiedyś zechcą zagrać całą ITP na trasie i pojadą na nią z nim w składzie.

Glen Benton

Ano.

Chociaż nie narzekałbym też na całe Scream Bloody Gore z Reifertem z Autopsy na bębnach (mało kto pamięta, że nikt inny jak on nagrywał bębny na ten krążek).

Garfield

Mam całą dyskografię Death na CD. Niektóre płyty w wersji starszej i nowszej 2 płytowej, czyli podwójnie. Pamiętam kto co i kiedy nagrywał. Smile

Kiedyś nawet szukałem japońskich książek z nutami i tabami na cały zespół, ale jeśli chodzi o Death, to nie ma czegoś takiego. Sporo takich band score hula po Ebay ale nigdy nie spotkałem profesjonalnych wydawnictw dotyczących Death. Chyba zmieniamy temat i ktoś powinien tą gadkę przenieść do tematu o Death i Schuldinerze, który jeszcze nie istnieje. Smile

Glen Benton

No to niech Paździoch przeniesie, a ja założę. Smile

Garfield

Dobra. Metodą zdroworozsądkową uznajmy, że jest to jedyny słuszny temat o Death, Control Denied i o projektach wspomnieniowych związanych z twórczością zmarłego przedwcześnie Chucka Schuldinera czyli trasach Death To All. Tu do tej pory napisaliśmy troszkę więcej niż w tym drugim temacie, więc ten zostaje. Drugi mniej zapisany wylatuje. Piszemy tylko tu.

Garfield

Po Death pozostały wspomnienia, rzesza fanów i kilka dobrych coverbandów.

Narazie wrzucam tak, żeby ominąć system. Very Happy

y....outube. com/watch?v=KpbKINFn3jY

Glen Benton

I git. Jak zaczęła się Wasza przygoda z Death? Ja usłyszałem Denial of Life z 3 lata temu i... O jaciekurwapierdole! Co za odlot! Potem poznawałem resztę dyski chronologicznie i reakcja była taka sama. Very Happy

Garfield

Była kiedyś taka audycja Marka Gaszyńskiego pod tytułem "Muzyka młodych" na II Polskiego Radia. To były głębokie lata 80te. Czas nadawania - poniedziałek chyba 15.10 i powtórka w niedzielę rano o ile dobrze pamiętam ok 7.00. Audycję rozpoczynał dżingiel z fragmentem Diabolic Force chłopaków z Running Wild. To ta audycja zaraziła mnie metalem i zawsze jej słuchałem. Tam poznałem całą dyskografię Black Sabbath puszczaną przez wiele tygodni. Nadawali tam całe płyty a co jakiś czas jakieś prezentacje jednoutworowe tego co działo się w metalowym świecie za żelazną kurtyną. Na jednej z takich audycji usłyszałem zespół Death. Puścili w radio "Scream Bloody Gore". To była wówczas ich jedyna płyta. Wtedy się w nich zakochałem.

Garfield

Odkrycie tej audycji bardzo przyspieszyło moją edukację muzyczną w zakresie ciężkiego rocka. Wcześniej znałem tylko Iron Maiden, Scorpionsów, Deep Purple.

SrebrnySmok

blacksnow79 · Gość

W sumie fajna sprawa jesli chodzi o Death. Zespol ten nigdy nie byl w moim bliskim kregu zainteresowan. Poznalem go gdzies okolo 89-90 roku, czas ten to gdzies srodek podstawowki gdzie wielu ludzi, ktorych znalem sluchalo "traszu" tym samym utorsamiajac sie z nim poprzez odpowidni wizerunek.
Tak naprawde do Death wrocilem gdzies okolo 8-9 lat temu. bedac szczerym, najbardziej lubie: The Sound of Perseverance, Individual Thought Patterns oraz Symbolic.
Ponadto za ulubiona plyte sygnowana imieniem Chuck'a Schuldiner'a uwazam: The Fragile Art of Existence zespolu Control Denied... Super album, szkoda ze tak to sie skonczylo.

SrebrnySmok

Ja miałem przerwę w słuchanie Death w okolicach płyty Human,nie podeszła mi za bardzo.Spodziewałem się bardziej siarczystego grzania,a nie eksperymentowania.Wróciłem do Death przy następnej płycie z ciekawości,jak też wypadł mój ulubiony,wtedy gitarzysta Andy LaRocque.

Garfield

No ale Human to taka grzejnia przy której 3 pierwsze płyty to ciepłe kluchy. Smile

SrebrnySmok

Wtedy byłem w takim okresie,że wolałem bardziej prosty Death.