Dream Theater ssie

Cookie13

The Bad Plus to obecnie jedno z najbardziej fascynujących zjawisk na jazzowym firmamencie. Niewiele jest bowiem dzisiaj składów o tak wyrazistej artystycznej tożsamości i natychmiast rozpoznawalnym stylu. Nawet ich interpretacja Święta Wiosny Igora Strawińskiego przefiltrowana jest przez charakterystyczną wrażliwość Nowojorczyków. Pod podlinkowanym poniżej adresem, na 45 stronie magazynu zapraszam do lektury recenzji najlepszej płyty The Bad Plus i do dyskusji;

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
The Bad Plus.

Dillu

Bardzo lubię ich Give, do którego często wracałem w ostatnich paru miesiącach. Taki jazz z wiodącą rolą fortepianu trafia w moje upodobania. Wkrótce spróbuję więcej. Smile

Cookie13

W następnej kolejności bierz się za Suspicious Activity które jest logicznym rozwinięciem Give (koncepcyjnie i brzmieniowo), oraz za Prog który jest najlepszą płytą pochodzącą z nieco późniejszego okresu, kiedy postanowili grać już nie tak ciężko i mocarnie.

Cookie13

Prasa o The Bad Plus;

„Gdyby Bracia Cohen stworzyli trio jazzowe, byłoby to coś w tym stylu – komizm i dramatyzm w jednym.”
The Guardian

„The Bad Plus wzbogacili szary obraz jazzu granego na pianinie w swoje anarchiczne poczucie humoru, współczesne poczucie rytmu i głośną dynamikę. Absolutnie należy ich wysłuchać.”
The Telegraph

„Są jak kręcąca się karuzela, która zasysa a potem wypluwa jazz, klasykę, rock i taniec... Żywiołowi, wyczerpujący i błyskotliwi.”
Time Out

"Czwarta płyta The Bad Plus udowadnia, że zespól ten jest lepszy niż ktokolwiek inny w łączeniu jazzu z późnych lat 60. z indie-rockiem... Grupa ta lubi największe melodie i w dokonanych wyborach nie ma półśrodków: Zaczynają od Chariots of Fire Vangelisa i robią z tego pomnik jazzowy.”
The New York Times

"Zuchwałe i łamiące zasady trio jazzowe miażdży a czasem ściera w proch swing by pozwolić zabłysnąć wolnej improwizacji... Dynamika odgrywa dużą rolę w ich muzyce, podobnie jak humor – element brakujący u większości współczesnych jazzmanów.”
Billboard

„W Suspicious Activity? spokojne, słodko-gorzkie napięcie, charakteryzuje cały album, podkreśla tożsamość grupy. Nowe utwory są nieprawdopodobnie chwytliwe i poruszające, a ich spontaniczna gra zbliża się do tego, co Miles Davis nazwał E.S.P. Jeden z utworów to chwytająca za serce interpretacja tematu Chariots of Fire odzwierciedlająca to wszystko, co najpiękniejsze w grupie The Bad Plus.”
The "L" Magazine

„Grupa wkłada siłę, pasję i postmodernistyczny humor do fortepianowego tria jazzowego.”
DownBeat

„Jedno jest pewne: The Bad Plus stworzył jedno z najbardziej oryginalnych brzmień współczesnej muzyki.”
All About Jazz

„Każdy z muzyków tego tria jest wirtuozem swego instrumentu, ale to co wznosi ich na wyżyny to umiejętność wspólnej pracy i współgrania z pozostałymi muzykami... Zespół ten osiągnął artystyczną indywidualność i nic im na tej drodze nie przeszkadza.”
Blogcritics.org

„Podobają się przy pierwszym słuchaniu i wciąż zadziwiają przy piątym. To jest talent.”
Jazziz

„The Bad Plus triumfalnie grają w tę ekstremalną grę... Bez względu na rodzaj ta muzyka jest poruszająca i mocna w każdym calu.”
Rolling Stone

„Najpotężniejsza broń grupy to ich własne kompozycje.... Nie było tego dużo w nagraniach jazzowych ostatnich lat.”
The Washington Post

„Mają umiejętność improwizacji jazzmanów... Nie jest to łatwa muzyka, ale jest piękna i z pewnością rozwija nasze odczucie tego, czym jest muzyka.”
The Independent (London)

„Ten album [Give] musisz mieć.”
Downbeat

„... co się dzieje gdy grupa jazzowa odmawia wejścia do zamkniętego getta stylu i gdy włącza do swej twórczości elementy rocka i muzyki pop? I gdy robi to w sposób, który nie kompromituje zasady improwizacji jazzowej ? Tego właśnie dokonali The Bad Plus. A rezultat – jest to jedna z najbardziej podziwianych nowych grup jazzowych.”
New York Daily News

"[These Are The Vistas] to jeden z najważniejszych albumów jazzowych w ostatniej dekadzie.”
JazzTimes

"...These Are the Vistas to nie tylko świeży podmuch – to jest tornado. Jeśli chcesz wiedzieć dokąd zmierza jazz – posłuchaj tej płyty.”
The Washington Post

„To niekonwencjonalne trio zasługuje na coś więcej niż aplauz. Ich nie można zignorować.”
Billboard.com

"Ekscytujący do szpiku kości, gorący muzycy z sercami hard-rockowymi."
Rolling Stone

Glen Benton

Dzisiaj obadam Give.