Dream Theater ssie

Cookie13

[link widoczny dla zalogowanych]

Asymmetry - Karnivool
2013 (w Polsce 2014), EMI/Sony Music

Karnivool zdaje się wchłaniać niczym gąbka inspiracje z szerokiego spektrum dźwiękowego uniwersum, inkorporując w strukturę kompozycji zawartych na Asymmetry wiele elementów z tak pozornie odległych od siebie muzycznych światów, jak nowoczesny progres spod znaku Tool i The Mars Volta, elektronika, post-rock a nawet alternatywa. Tytułowa asymetria staje się na tym albumie immanentnym pierwiastkiem kompozycji, które w przeważającej większości obfitują w zaawansowane i nietypowe podziały metryczne. Karnivool na swojej trzeciej długogrającej płycie udowadnia, że polirytmia może mieć zupełnie nowe oblicze, niekoniecznie bezpośrednio odwołujące się do patentów upowszechnionych przez Tool i Meshuggah, którzy mają na tym polu niemałe przecież zasługi. Perkusista Steve Judd posiada jednak swoje oryginalne podejście do rytmu, łączące matematyczne inklinacje z talentem do czerpania pomysłów z takich gatunków jak elektronika (loop'owe partie w Nachash), czy jazz (środkowa część The Refusal). Co jednak istotne, potrafi on nadać tworzonym przez siebie rytmicznym konstrukcjom w pełni indywidualny sznyt, daleki od wykalkulowanej perkusyjnej wirtuozerii. Doskonałego obrazu sekcji rytmicznej dopełnia nietuzinkowa gra basisty Johna Stockmana, którego partie na Asymmetry mają moc kruszenia kości (vide; Nachash, A.M. War), niekiedy zaś dla odmiany urzekają subtelnością, jak na przykład motyw prowadzący w Eidolon. Tak ciekawa rytmika ściśle wyznacza środowisko dla pracy gitar. Przede wszystkim trzeba wyraźnie zaznaczyć, że grę gitarzystów charakteryzuje pewien szczególny rodzaj czujności, nakazującej im uważne wsłuchiwanie się w siebie, co przynosi niezwykle frapujący efekt w postaci uzupełniających się i "dopowiadających" sobie partii, odpowiednio rozmieszczonych po kanałach (np. Nachash). Tradycyjnie rozumianego riffowania na Asymmetry prawie nie ma. Zamiast tego jest ciągły ruch i interakcja; poszczególne sekwencje gitar pojawiają tylko po to, by zostać zastąpione przetworzeniami, bądź motywami zupełnie nowymi. Chyba nie będzie wielką przesadą stwierdzenie, że takiego tandemu gitarzystów jak Drew Goddard i Mark Hosking nie było od czasów Roberta Frippa i Adriana Belewa. Żeby się o tym przekonać, wystarczy wsłuchać się w to, co panowie zaproponowali w utworze We Are, gdzie gitary generują nie tylko prawdziwie asymetrycznie brzmiące zgrzytliwe motywy, lecz także całą paletę zimnych, ambientowych plam, co tylko podkreśla szalenie niepokojący klimat utworu. Zresztą Asymmetry to album generalnie nacechowany taką właśnie niepokojącą atmosferą, o wręcz apokaliptycznej wymowie, czego apogeum da się usłyszeć w Aeons i traktującym o niedoskonałym Bogu utworze Alpha Omega. Wokalista Ian Kenny ma jakiś szczególny talent do wymyślania melodii, które mocno obarczone są potężną dawką niepokoju i beznadziei. Imponujące wrażenie robi symultaniczne poprowadzenie dwóch zupełnie odrębnych linii wokalnych w finale We Are i Eidolon. Budzi to skojarzenia z tym, co zrobił Mike Patton w Ricochet Faith No More. Całości dopełnia perfekcyjnie dopracowane, organiczne brzmienie.
Asymmetry potwierdza, że mamy do czynienia z zespołem o niewiarygodnym wprost potencjale. Trudno powiedzieć, jaki będzie następny krok Australijczyków, ale chyba możemy być pewni, że na laurach nie spoczną.

Moja ocena Asymmetry;
5 (w skali pięciostopniowej z połówkami).

Cookie13

Warto odnotować, że producentem Asymmetry jest Nick DiDia, czyli człowiek znany głównie ze współpracy ze słynnym Brendanem O'Brienem, odpowiedzialny za miks takich płyt, jak np. Crack The Skye - Mastodon i pracujący jako inżynier dźwięku przy takich albumach, jak np. The Battle Of Angeles - Rage Against The Machine. Dobrze, że facet wreszcie zaczął pracować całkowicie na swoje nazwisko, tym bardziej, że brzmienie jakie nadał trzeciej płycie Karnivoola jest bardzo oryginalne; nowoczesne, a jednocześnie dosyć surowe i organiczne. Nie miałbym nic przeciwko temu, żeby i kolejny album Australijczyków był przez niego wyprodukowany.

Dillu

Też nie miałbym nic przeciwko. Wink

Asymmetry to kawał albumu. Rzadko słucham, bo do łatwych rzeczy to nie należy.

Obecnie przymierzam się do Sound Awake, ale coś się zabrać nie mogę. Muszę znaleźć odpowiedni moment, żeby w skupieniu wysłuchać tej muzyki.

Cookie13

Sound Awake to już wyraźny - nomen omen - sygnał, że mamy do czynienia z zespole o wielkim potencjale. Natomiast Asymmetry jest tych możliwości potwierdzeniem. W pełni podpisuję się pod tezą, że do łatwych płyt Asymetria nie należy, do czego przyczynia się także trudna do zwerbalizowania atmosfera tego albumu. Po każdym jego odsłuchu czuję się jakbym przeszedł takie malutkie katharsis. Specyficzne uczucie.

Dillu

Jakoś przypadkiem włączyłem sobie zapętlanie albumu w odtwarzaczu i słucham właśnie drugi raz pod rząd Sound Awake. Trudno się oderwać. Ci goście są obrzydliwie uzdolnieni. Razz

Fantastyczny prog-rock, grany ze smakiem, polotem, interesująco i adekwatnie do czasu, w jakim panowie go tworzą.

Kiedy starzy giganci proga, jak Dream Theater, powoli odchodzą do lamusa (sic!), na szczęście nie brak świetnych następców, jak Karnivool, którzy przejmują pałeczkę. Smile

Dodam jeszcze, że podobnie jak Leprous, Karnivool potrafią znakomicie swoją muzyką zagrać na moich emocjach.

Cookie13

Dillu

Wyobraźni muzycznej też mają pod dostatkiem. Smile

(To coś, czego naszym ulubieńcom z DT wyraźnie ostatnimi czasy brakuje. Wink

)

Cookie13

Zaś wyobraźnia znajduje wsparcie w znakomitym warsztacie. Wspaniałe dopełnienie.

Dillu

Prawda.

Postanowiłem zapolować na Sound Awake w dobrej cenie. Świetna rzecz, co do której nie chcę iść na kompromisy w kwestii jakości brzmienia. Póki co znajduję album w cenie dwa razy takiej, za jaką udało mi się kupić Asymmetry...

Cookie, Themata daleko stoi od tego, co na następnych dwóch?

Cookie13

Themata jak na debiut prezentuje się całkiem nieźle, ale - nawiązując do powyższego wątku zakupowego - nie jest płytą, którą chciałbyś mieć na oryginale.

Dillu

Rozczuliła mnie jedna recenzja Asymmetry na progarchives. Zacytuję fragment (pogrubienia moje):

Cookie13

Na fragment przytoczonej przez Ciebie recenzji spuśćmy zasłonę milczenia. Zresztą nick autora rzeczywiście zdaje się rzucać światło na jego "kompetencje" Wink

.
Co się zaś tyczy spekulacji dotyczących następnego kroku Karnivoola, to osobiście liczę na więcej nowoczesnej elektroniki skontrastowanej z surowymi, zimnymi, odhumanizowanymi gitarami. Myślę, że są w stanie czymś zaskoczyć.

Dillu

A ja muszę się poprawić:

Asymmetry nie dostarcza tak łatwej przyjemności, jak poprzedniczka; poznałem ten album wcześniej, a do tej pory chyba mniej razy odtworzyłem, niż kilka miesięcy później wysłuchane po raz pierwszy Sound Awake.

Fixed. Wink

Elektronika plus odhumanizowane gitary? Jestem za! Smile

Cookie13

Pożyjemy, zobaczymy. Mają u mnie duży kredyt zaufania.

Dillu

Chciałbym wyznać, że Sound Awake ma u mnie 10/10. Cool