Dream Theater ssie

Cookie13

A kto tu ocenia całą płytę? Oceniamy pierwszy oficjalny fragment. A ten - delikatnie mówiąc - nie nastraja optymistycznie.

prog_scibi

Puściłem. Początek ma troche słabe drumsy ale końcówka bardzo dobra.
W pewnym sensie przypomina Fatal Tragedy (wokal początek a na koniec epicka sekcja instrumentalna)

Sonea

Pisałam już że brzmi znajomo.

SrebrnySmok

Ja tam słyszę Rush w klimatach 6DOIT,czyli muzycznie nic odkrywczego.Brzmienie bębnów z płyty na płytę się poprawia,jednak do ideału wciąż brakuje.Inną kwestią jest zdolność Manginiego do tworzenia ciekawych partii perkusyjnych,a z tym jest słabo.
Wokal Serka bardzo fajny,na szczęście nie stara się udowodnić,że jeszcze potrafi bardzo wysoko śpiewać.Rudess tym razem kompletnie mnie nie irytuje,nawet go za mało.Generalnie całkiem przyzwoity wałek,czekam na więcej,bo reszta jest na pewno inna.

Dillu

SrebrnySmok

Dillu

Tutaj chodziło mi raczej o to, że jego "Blackstar" jest z milion razy lepsze od "The Gift of Music". Wink

Cookie13

Sonea

Ciekawe dlaczego Serek na płytach Dreamów nie śpiewa tak jak na swoich solowych ?

Cookie13

Gdyż prawdopodobnie zdominowany jest przez kolegów. Wynikać to także może stąd, że autorem linii melodycznych wokali zapewne jest Petrucci, a te wymagają innej, bardziej podniosłej interpretacji i wchodzenia w wyższe rejestry.

Sonea

Petrucci zdaje sobie sprawę jakie są teraz wokalne możliwości Jamesa , wysokie rejestry to dla niego mordęga .

prog_scibi

Ja traktuje wokal jako dodatkowy i mocno przeceniany w swej roli instrument.
Wole zespół z gorszym wokalistą ale z mocnymi instrumentalistami niż jakiegoś tam wokalistę ze słabą muzą w tle.
Zresztą często tak mam że lubię sobie przewijać partie z wokalem i to nie tylko słuchając DT Very Happy

Garfield

Podchodzę do tego racjonalnie. Cudów na nowym albumie się nie spodziewam. Nie wymaga się od mocno dojrzałej kobiety, żeby była tak samo piękna, spontaniczna, uwodzicielska i seksowna jak 25 lat temu. Ta sama zasada dotyczy zespołów rockowych, które apogeum płodności kompozytorskiej mają już za sobą i na wcześniejszych albumach, które zapisały się złotymi zgłoskami w historii rocka, powiedziały już wszystko.
Nie mniej jednak płytę kupię, przesłucham, postawię na półce i albo będę do niej wracać albo i nie.

Cookie13

Data premiery; 29 styczeń 2016.

Glen Benton

A nie stycznia? Wink