Dream Theater ssie

Dillu

Ja zacząłem "Muzykofilię", jednak mnie to nie zainteresowało szczególnie i na razie leży.

prog_scibi

[link widoczny dla zalogowanych] Cool

Dillu

Czytuję czasem wiersze Staffa. Mam jakiś tomik jeszcze z lat młodości mamy ("Kto jest ten dziwny nieznajomy"). Bardzo mi się podobają.

whitesnake

Skończyłem dzisiaj "Xavrasa Wyżryna" Dukaja. Kilka dobrych opowiadań:alternatywna historia, trochę filozofii nauki, rozważania o narodach. Jednak Dukaj chyba potrzebuje dłuższych form żeby dać prawdziwy popis.

Cookie13

Czyli rozumiem, że rekomendujesz monumentalny Lód? (do którego nawiasem mówiąc przymierzam się od dłuższego czasu).

whitesnake

Owszem, chociaż pojawiło sie tam kilka dłużyzn;) Wkleję swoją opinie z innego portalu:

„Lód” jest książką równie ciekawą co przytłaczającą. Łączy kryminał z eksperymentalną fizyką, krzyżuje romans z historią, przenika się tu logika matematyczna z osobistym dramatem. Bohaterem powieści Jacka Dukaja jest człowiek nieprzeciętnie inteligentny i jak to często bywa w takich przypadkach - wielce zagubiony i samotny. Borykający się z dziedzictwem Ojca-powstańca, przygnieciony ogromem myśli i uczuć tłoczących się w jego głowie. Zadanie powierzone mu przez władze carskiej Rosji - odnalezienie przeistoczonego w „demona lodu” fatra – powoduje, że na jego barkach kładzie się wielkim ciężarem odpowiedzialność za bieg historii.
Dzieło Dukaja wymaga przynajmniej podstawowego obycia w filozofii. Nie po to żeby zrozumieć tekst, bo do tego wystarczy koncentracja i wytrwałość. Wcześniejsze zainteresowanie historią idei pozwoli w większym stopniu cieszyć się tym co zawarte między wierszami. Książką imponuje zarówno warsztatem pisarskim jak i obyciem autora na wielu polach. Jacek Dukaj to prawdziwy humanista. Jeśli miałbym mieć jakieś uwagi krytyczne to ostanie 100-150 stron przedstawia już historię i refleksję nieco rozwodnioną, bez siły wyrazu części środkowej.

whitesnake

Po dobrej książce Ridleya nt. dylematu więźnia postanowiłem przy jego pomocy nadrobić trochę zaległości z biologii;)

Dillu

U mnie klasyk filozofii lingwistycznej:

Lektura w ramach pomysłu na licencjat (zestawienie Ryle'a i Wittgensteina pod kątem ich rozumienia natury, zadania i metod filozofii).

Przydałoby się lepsze tłumaczenie i ciekawszy wstęp, ale wygląda na to, że w oryginale i tak sobie jeszcze Ryle'a poczytam, a interesujące pod kontem mojej pracy wprowadzenie do Contept of Mind (bo tak ta książka została właściwie zatytułowana) znalazłem dołączone do anglojęzycznego wydania z okazji sześćdziesięciolecia publikacji tej rozprawy.

whitesnake

Z rzeczy, które mają "umysł" w tytule to chciałbym sobie Johna Searl'a poczytać. Kiedyś kartkowałem jego "Umysł. Krótkie wprowadzenie" i mnie to zachęciło.

Póki co z innej beczki:

Dillu

Searle chyba dał się nabrać na to, że jakieś "doświadczenie świadomości" stanowi klucz do właściwego ujęcia "problemów filozoficznych" związanych z "umysłem" (mam opór przed stosowaniem tego terminu w kontekście filozoficznym). Ten pan przyjmuje mimo wszystko dość tradycyjne spojrzenie na zagadnienia filozofii umysłu, wraz z akceptacją pojęcia qualiów. Dziwne, że Searle nie przyswoił późnowittgensteinowskiego spojrzenia na sprawę, bo akurat po nim, uczniu i kontynuatorze pracy Austina, można by się tego spodziewać.

Niemniej poczytać warto, poza tym kluczowym błędem ma jednak wiele ciekawego do powiedzenia w temacie. Ja czytałem jego "Umysł, mózg, nauka", już ładnych parę lat temu. Wtedy to była dla mnie bardzo ciekawa lektura.